terug
Door: elma
Blijf op de hoogte en volg Elma
01 November 2017 | België, Geel
Op 4 september zijn mijn broer Marcel, ikzelf en Tine en Janne aangekomen in Udaipur. Tot 17 september gaan de twee meisjes meedraaien. Drukke weken worden het. Omdat ze in een gezin zijn heb ik als ze 'thuis' zijn de tijd om achter spullen aan te gaan, hen later weer te treffen, voor morgen afspraken te maken en alles gereedmaken en gereedzetten voor de dag erna. Geen sinecure.
Alle uniformen zoek ik per school uit met iemand uit het hotel. Ga ik naar die school moeten die uniformen mee natuurlijk. Op elke school bieden we twee keer aan. De kinderen die echt regelmatig naar school komen maar door bv ziekte er niet zijn, geven we het uniform aan de leerkracht. Of buurkinderen, broertjes of zusjes nemen het mee.
Dan de leggings, zwarte, in vier maten, voor alle meisjes. We puzzelen en en er worden worksheets ingevuld/ gemaakt/ gekleurd. Er wordt gesport.
Elke school waar de meisjes en Marcel komen puzzelen en sporten worden twee keer per week bezocht.
s Middags gaan zij terug om zwemles te geven en ga ik verder met scholen te bezoeken. Het is goed warm, 35 graden en meer. Ook regen. Monsooon buien zodat ik met chauffeur vijf uur vastzit in de bergen met leerkrachten en veel dorpelingen. Gevaarlijke situaties spelen zich af. Zo haal ik twee jongens van 8 jaar uit de stroom water. Zij lopen al tot hun middel erin.....eenmaal in de auto mogen ze kletsnat en bibberend puzzelen tot na enkele uren het water daalt en iemand van hun dorp hen meeneemt naar huis. Een kleine koe , kalf dus, wordt door Prem gered. Enkele grote koeien vallen het water in, maar daar kunnen wij niets aan willen.
Wim komt na tien dagen erbij. Fijn. Hij organiseert een trip met de blindenschool. Verder proberen we een leerkracht te helpen met het verkrijgen van een visum. Druk druk dus. We hebben ook een medische check van de kinderen op Palia school, 150 kinderen. Een lange dag, een goede dag. We maken een fruitsalade voor allen. Ook krijgen ze een gebreide sjaal, schriften, potlood, gum en slijper, kam en zeep. De meisjes haarlinten en een legging. En spel en worksheets de hele dag door.
Als we de meisjes naar het vliegveld brengen voor hun terugvlucht kan ik beamen dat ze geweldig waren! Ze zijn gewoon meegegaan, hebben meegeholpen, enthousiast met de kids gesport en gepuzzeld. Vroeg op elke dag en de hele dag weg. Dan nog zwemles en vervolgens les aan meisjes van de girlshostel. Chapeau!
De trip met de jongens van de blindenschool is een echt mooie dag. Jaya en Geeta helpen mee, belangrijk want zij spreken de taal. Zij zijn echt enthousiast over deze speciale dag. Wim ook.
25 September gaan Wim en Marcel terug. Het wordt leeg. Rustig ook, zegt de chauffeur. Hij heeft gelijk. We gaan nu elke dag drie scholen bezoeken, zijn op elke school anderhalf tot twee uur. Doen ons hygiene programma, dus zeep en kam en haarlinten en tandenborstel en....uitleg van de leerkrachten wat betreft goede gewoontes en hygiene!
Engelse les komt erbij.
Dan een medische check in Tehsil, Somawat. Meer dan 200 kinderen op school, van 4 tot 16 jaar. Een zeer hectische dag. Met drie man al de kids bezig houden, doen we dit niet...rennen ze weg uit angst voor de dokter. (eerder meegemaakt op deze school)
Eerst de kleintjes met de soft puzzels veilig in een klas zetten, vervolgens puzzels voor de anderen. Echt een klus. Maar ze proberen en proberen en zijn zo trots als de puzzel gemaakt is! Dan 50-60 studentes en studenten een kralenketting laten maken. 10.000 zeer kleine kralen verdwijnen als sneeuw voor de zon....en er wordt gepronkt. Terwijl zij bezig zijn met een groep anderen touwtje springen, ring gooien, voetballen. Gelukkig kent men niet o dit is voor meisjes gezegde, jongens kleuren en maken kettingen en springen touwtje, of ze nu 6 of 16 jaar zijn. Heerlijk is dat. Nu na sporten de werkbladen. Er wordt gerekend, geschreven, gekleurd. En al die tijd verdwijnen er eventjes kinderen die naar de dokter moeten natuurlijk. Hier vallen er twee flauw, moet afstand geschept worden voor privacy, ja ook de dokter heeft het heel heel druk. Van half negen tot vier zijn we hier, niemand had lunch, ook de kinderen niet, dus verdelen we snel de cakes die we bij ons hebben. Iedereen een dikke plak! Dan de hygiene speech nog maar eens, want vanmorgen was het nog vroeg en de helft weet het al niet meer.
Na afloop gaan we onze waterput bezien, hij werkt, na tien jaar, nog altijd. We eindigen bij de sociale werker, dhr Sohenlalji thuis.
Hij biedt ons grond aan als wij er een English medium school op zetten. Tja. Ik zal het doorgeven.
Conclusie? Het waren mooie weken.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley