Artikel in het Nieuwsblad van Geel

Het artikel is er! Elke maand zal er een project uitgelicht worden van de GOS mensen. 10 projecten.

Het nu geplaatste artikel is mijn gecorrigeerde versie in totaal. Het artikel vermeld in het Nieuwsblad van Geel is iets ingekort en zodra ik het online heb kan ik het scannen en hier plaatsen.

Het GOS-project van Elma Snijder in India
“Ook kinderen hebben het recht hun dromen waar te maken”

4de Pijler organisatie.

“Hier hebben kinderen alles. Waarom is dat in India anders?
Onlangs kreeg Elma Snijder, van de provinciale drinkwatermaatschappij Pidpa een cheque van 1021 euro om 60km buiten de Indiase stad Udaipur een nieuwe waterput te bouwen. Dat gebeurde niet zomaar. Sinds iets meer dan tien jaar houdt Elma zich bezig met watervoorziening en onderwijs in en rondom deze stad in de provincie Rajasthan, gelegen in het noord-westen van India.
Zij heeft in de stad Udaipur de kleinschalige ngo Matra Sansthan helpen oprichten en werkt op watergebied samen met een grotere ngo in de stad Udaipur, Seva Sansthan genaamd.

“Toen ik in Udaipur scholen bezocht, viel het me op dat er verhoudingsgewijs weinig meisjes zaten. Ik vroeg hoe dat kwam. De leerkrachten antwoordden me telkens hetzelfde: de meisjes moeten water halen en dat is minstens een vijftal kilometer lopen. Als westerling denk je er niet aan, maar dat water is heel bepalend.”
Daarom ging Elma zich vooral op water concentreren. Ze zorgde ervoor dat dorpen een waterput en scholen een handpomp kregen. “Dan kunnen ook de meisjes naar school. Heel belangrijk, want ze komen toch nog altijd op de tweede plaats, of je nu in Europa bent of in India.”

Uw doel is dat alle kinderen – jongens en meisjes – naar school kunnen?

Elma Snijder: “Dat is het eindpunt. Kinderen hebben net zo goed dromen en ze hebben het recht om die proberen waar te maken. Onderwijs is daarin een belangrijke stap. Maar zolang de vorige stappen niet genomen zijn, kunnen niet alle kinderen naar school.
“Water speelt daar een grote rol in. Proper water zorgt voor een betere hygiëne. In veel dorpen is ook nog nooit een arts geweest. Daardoor lijden er nog altijd mensen aan tuberculose of malaria.”
“Bovendien mogen meisjes niet werken eenmaal ze getrouwd zijn. Dat probleem probeer ik aan te pakken door b.v. naaicursussen te geven. De vrouwen kunnen dan hun eigen kleren leren verstellen, maar ik kan hen bijvoorbeeld ook vragen om 100 schooluniformpjes te naaien. Tegen een vast bedrag per stuk. Zo leert men om zelf geld te beheren. En als dat functioneert kunnen ze een naaimachine kopen. Zo werkt men zelf aan de opbouw van het dorp.

Komen de problemen er niet voort uit de alsmaar groeiende bevolking?

Elma Snijder: Met een arts worden er ‘awareness’ vergaderingen gehouden. Er wordt gesproken over geboortebeperking/ hygiene en voor jezelf op te komen. Ook samenwerking onder elkaar is heel belangrijk.
Maar het ligt moeilijk. Als je bij de mensen in dorpen thuis geweest bent, weet je dat condooms uitdelen geen zin heeft. Waar stop je een condoom in een kale lemen hut? Er zijn geen stoelen, banken of kasten. Mensen liggen er met hele families, soms met twaalven of meer in een ruimte. Dat moet je op een andere manier aanpakken. Nee, je moet blijven praten met mensen. Maar je moet dat doen waar iedereen bij is. Het liefst ook de leerkrachten.
Dan kun je de vraag stellen: “Hoeveel kinderen heb je? Voor zulke gesprekken ga ik altijd met een Indiase arts naar de dorpen.

Wat is uw rol binnen het project?

“Tien jaar geleden vroeg een vriendin me mee op reis naar India. De problemen die ik er toen zag, kon ik maar moeilijk loslaten. Toen ik terug thuis was, besloot ik iets op touw te zetten. Ik ben er teruggekeerd en heb een ngo opgericht. Ondertussen heb ik enkele projecten lopen in India die ik vanuit België coördineer. Drie keer per jaar ga ik er naartoe om alles op te volgen en te overleggen met de mensen ter plaatse. Het gaat om hun kinderen en om hun land. Zij weten er meer van dan ik. In die zin ben ik alleen maar een ondersteuning die voor een hele nuchtere inbreng zorgt. De Universele Verklaring van de Rechten van het Kind van de Verenigde Naties vind ik daarbij heel belangrijk. Hier krijgt een kind alles, waarom moet dat in India anders zijn?”

Hoe lang wil u dit blijven doen?

Elma Snijder: “Daar kan ik geen termijn opplakken. Iedere keer ik er een kind in de ogen kijk, ben ik verloren. Drie keer per jaar ga ik er drie weken heen. Zoiets kost veel energie, want je bent constant bezig. Bovendien wil ik het geld dat ik krijg op een verantwoorde manier uitgeven. Dat is allemaal niet zo eenvoudig.
Hier moet ik naar scholen toe voor uitleg, dat is leuk om te doen maar ook naar kerstmarkten,… Daar ben ik helemaal geen figuur voor, want ik kan helemaal niet goed verkopen. ’s Morgens alles in de auto laden, prijzen kleven, alles uitladen. In de winter sta je er te trappelen van de kou. Dan vraag ik me af waarom ik het doe. Een schooluniform kost er twee euro. Wat is nu twee euro? Maar ik heb er wel 800 nodig. Dan ben je blij met elke euro die je verdient. Ik ga dus nog wel even door. Ermee stoppen gaat niet.”
Gelukkig heb ik zowel in Geel als in India fijne mensen die meedenken en meewerken om doelstellingen te bereiken. Zonder hen.....lukte het nooit!


De Millenniumdoelstellingen

Alle armoede moet de wereld uit. Dat willen de Verenigde Naties tegen 2015 bereikt hebben. Daarom riepen ze in september 2000 de acht Millenniumdoelstellingen in het leven die dat moeten verwezenlijken. Elk project dat onder de koepel van de Geelse Ontwikkelingssamenwerking (GOS) valt, ondersteunt enkele van die doelen.

Doel: Basisonderwijs wereldwijd toegankelijk maken voor iedereen
Elma Snijder: “Het is niet haalbaar om alle kinderen tegen 2015 naar school te sturen. In de regio waar ik werk, is er nog een duidelijk tekort aan water. Zolang de overheid niet tussenkomt, zal er weinig veranderen. In de dorpen waar ik kom, is de school gratis. Gouvernement school. Maar als de kinderen naar school moeten/ willen gaan, kunnen ze geen water gaan halen en geen vee hoeden. Je moet de ouders en de dorpsoudsten ervan overtuigen dat het nodig is dat hun kinderen naar school gaan. Anderen zullen hun taak thuis moeten overnemen en er zal herhaaldelijk gevraagd moeten worden voor waterputten. Ook deze dorpsmensen willen het beste voor hun kinderen!


Doel: Bestrijden van hiv/aids, malaria en andere ziektes
Elma Snijder: “Ik houd me voornamelijk bezig met het bestrijden van tuberculose. Het installeren van een ‘smokeless stove’ is al een goed begin. Die zorgen ervoor dat de rook van het vuur naar buiten gaat. In de dorpen laat ik ook een keer per jaar een arts komen die iedereen onderzoekt. De mensen opvolgen is daarbij heel belangrijk. Want als men tabletten en pillen geeft zijn er altijd wel enkele die alles tegelijk innemen om het genezingsproces te bevorderen. Je moet een persoon in het dorp aanstellen die ervoor zorgt dat iedereen de nodige medicijnen krijgt. Na een aantal maanden ga ik er weer heen en zie de patiënten terug, weer met een arts erbij. Dan kunnen we zien of ze beter zijn of op de goede weg om beter te worden of we moeten een ander voorstel doen. We proberen geval per geval aan te pakken en zo iedereen op de goede weg te helpen.”

Doel: Actief werken aan een duurzaam milieu
Elma Snijder: “Momenteel werk ik aan een project waarmee ik iedereen wil doen beseffen hoe belangrijk het milieu is. 400 kinderen tekenen een boom die in elke bus van de stad opgehangen wordt. Op de achterkant van de stoel van de chauffeur. Iedereen die de bus neemt, ziet het. 99 procent kijkt er misschien niet naar, maar die ene procent onthoudt het misschien wel. En dat kan al genoeg zijn. De bedoeling ervan is om bomen te redden. Al het hout wordt er gekapt om vuur te maken. Waardoor als het regent alle vruchtbare grond weg erodeert. Je moet proberen een bewustwordingsproces op te bouwen. Maar ook de politici moeten gewag krijgen van het probleem. Als er verkiezingen komen, hebben ze een item nodig. Misschien is er wel een bij die zegt 10.000 bomen te planten mits hij/ zij verkozen wordt.
Door het uitdiepen van waterputten jaarlijks en aanleggen van handpompen. Dan is irrigatie mogelijk. Dit zijn de grootste kosten maar ook de eerste belangrijke doelstelling.

Water= eten voor mens en dier, is hygiene, is naar school kunnen gaan!
Mocht u een donatie willen doen, dit kan op rekening nr BE37 0014 6777 7728, op naam van Maria Snijder. Bank bnp paribas fortis, Geel.
Ook kunt U kijken op www.elmasnijder.waarbenjij.nu of www.matra-sansthan.org