September 2017
Morgen is het zo ver. We, mijn broer Marcel, twee jonge studentes Janne en Tine en ikzelf, gaan naar India. We gaan er verder met het opzetten van een sportprogramma voor de scholen, zwemlessen voor leerkrachten, uitleg geven omtrent wat wel en niet te doen bij hoge waterstand aan de leerlingen, we gaan puzzelen met de kids en samen opgaves oplossen. O en Engelse les geven natuurlijk. We gaan het hygiëne project opvolgen en verderzetten en met de dokter twee medische check ups organiseren in het verafgelegen Tehsil district, oftewel Rishapdeo. Ook hier hebben we een tiental scholen geadopteerd.
Marcel gaat tevens de sportleraar ondersteunen in de meisjes hostel. Een nieuw programma starten.
Later in de maand gaat echtgenoot Wim nog onderzoeken wat een projector kan betekenen, dan moet er wel elektriciteit zijn natuurlijk. Zo natuurlijk is dat niet. Veel scholen doen het nog zonder.

Voor een vijftal scholen zijn de uniformen aangekomen. Nu kunnen we zien of de kwaliteit goed is, het naaiwerk in orde. De maten o.k. Dan kan ik nieuwe bestellen voor de andere alerte scholen. Daarna volgt een bestelling van de verafgelegen scholen waar we eerst de juiste maten moeten gaan nemen. Last but not least, de laatste paar scholen waar men een duwtje in de rug nodig heeft of misschien zelfs een enkele school die we op een zijspoor moeten zetten. Je mag kinderen niet de dupe laten worden van, maar je moet ook verstandig het gedoneerde geld besteden. We willen zoveel mogelijk kinderen naar school hebben en daar richten we ons op.
Ik ga proberen een tussenbericht te versturen aan de website over ons wel en wee.
elma